Ervaringsverslag: 'Vuur'
Vuur is de tweede toneelvoorstelling die ik na de schooluren ben gaan bekijken. Het was toch wel een leerrijke ervaring. Toneel hoeft namelijk helemaal niet saai te zijn. Het was juist een heel emotioneel en spannend toneel dat echt iets losmaakte wat een film of tv-documentaire niet zou kunnen.
Wanneer we de zaal binnenkwamen stonden jonas en de twee muzikanten met 3 op een rij te kijken naar het publiek. Dat vond ik wel merkwaardig want dat toont toch wel dat ze geen enkele stress hadden om het toneelstuk te brengen. Het decor was een houten constructie met een groot doek erop waarop tijdens de voorstelling afbeeldingen werden geprojecteerd. Het waren vooral afbeeldingen van het college zelf. Ook stond er een soort ligbed. In het begin van de voorstelling wist ik toch even niet wat ik moest verwachten. Jonas trok namelijk heel traag, stuk voor stuk de outfit aan van een brandweerman. Ook was de muziek die erbij speelde erg alternatief. Daarna leek het allemaal duidelijk te worden dat hij verschillende getuigenissen aflegde over de ramp. Hij deed dit heel goed. Ook de muziek bouwde de spanning of de emotie enorm op. Bijvoorbeeld bij de eerste scene over de brand zelf werd de muziek steeds luider en spannender naarmate de brand zich verspreidde. Maar bij de getuigenis van de moeder van 1 van de slachtoffers werd een erg droevig nummer gespeeld waarbij ook zang van te pas kwam. Tijdens de voorstelling kreeg ik toch even tranen in mijn ogen door het hartverscheurende verhaal van de moeder. Maar daar hield het niet op. Na de voorstelling blijf ik achter met het gevoel dat ik echt geraakt was door het stuk. Het had iets losgemaakt wat ik niet kan beschrijven. Dat komt omdat het zo echt leek. Door het feit dat er bij een film nog een scherm tussen zit, heb je dat volgens mij minder snel.
Dus het was in het algemeen voor mij een positieve ervaring die wel veel emoties heeft opgeroepen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten