Mijn leesautobiografie

Als ik eerlijk ben is lezen niet mijn favoriete bezigheid. Ik hou mij liever bezig met actieve dingen zoals dansen of turnen, voor lezen heb ik eigenlijk weinig tijd. Maar dat is niet altijd zo geweest. Mijn interesse in boeken is met de jaren grotendeels verwaterd.

http://www.2dehandsboeken.be.web01-shared08.priorweb.be/auteur/1051-carl-norac-jean-luc-englebert

In mijn kleutertijd werd er heel vaak voorgelezen voor mij. Elke avond voor het slapen gaan las mijn mama een kort verhaal of sprookje. Mijn favoriete sprookje was Assepoester. Ook in de klas werd er vaak voorgelezen. Ik vond luisteren naar verhalen altijd heel amusant. Mijn mama las voor uit boeken met veel prenten zoals ‘Waar blijft de lente?’ van Carl Norac en Jean-Luc Englebert. In dit boekje komen vooral prenten voor en weinig tekst. In dit boek leerde ik de lente kennen.

Ook ‘7 dagen op de boerderij’ van Anna Curti is hier een goed voorbeeld van. In dit boek leerde ik de boerderij en de dagen van de week kennen. Het mooiste boek dat mij vroeger is voorgelezen is ‘Oscar de grootste leugenaar ter wereld’ van Caroline Grégoire, een kort verhaal over het thema knaagdieren. De leuke prentjes en het absurde verhaal over een rattengezin maken het voor kinderen een aangenaam boek.

In de basisschool las ik graag. We gingen met school om de twee weken naar de bibliotheek in de buurt. We hielden zelf een  lijst bij van de boeken die we lazen en wat we er van vonden. In de lagere school had ik veel tijd om te lezen omdat we toen bijna geen huiswerk hadden. Ook in de klas werd er wel eens voorgelezen. Ik herinner me nog dat de juf in het derde leerjaar, juf Roos, in de loop van het jaar wel eens voorlas uit een klassieker van Roald Dahl namelijk ‘de GVR’. Dat was altijd leuk omdat zij dit met veel inleving en intonatie vertelde. Er waren enkele thema’s die mij vooral aanspraken. Een van die thema’s was horror. De verhalen van Anthony Horowitz spraken mij enorm aan. De boeken waren zo spannend dat ik ze vaak in een keer uitlas. Horror is nu nog steeds mijn favoriete thema. Vooral dan bij films want fictie lezen doe ik nu absoluut niet meer graag. Ook paarden interesseerden mij. Elk boek dat over paarden ging nam ik mee uit de bibliotheek. Ik verzamelde thuis een reeks over paarden genaamd ‘Pony club geheimen’ van Stacy Gregg. Voor mijn 10^e  verjaardag kocht mijn papa het laatste nieuwe boek van die reeks. Ik heb die reeks wel drie keer gelezen. Daarnaast las ik jeugdboeken die elk bijna elk meisje van die leeftijd wel leuk vindt. Het waren typische meisjes boeken over problemen, liefde, vriendschap, .... Strips daarentegen heb ik nooit gelezen.

bron foto: https://www.bol.com/nl/p/pony-club-geheimen-05-comet-kampioenenstrijd/9200000002271828/?country=BE

In de eerste graad van het middelbaar las ik enkel nog boeken voor school. Dit komt omdat ik niet meer verplicht was om naar de bibliotheek te gaan. Ook krijg je opeens veel huiswerk en heb je dus veel minder tijd om te lezen. Maar mijn interesse in boeken was nog niet helemaal verdwenen. In de vakanties ging ik wel is naar de bib. Zelf heb ik nooit een boek gekocht. Ik gebruikte mijn zakgeld eerder voor kleren en snoep van de markt. In de tweede graad las ik wel is een boek dat ik thuis vond van mijn ouders. Een voorbeeld hiervan is een kort boekje dat ik vorig jaar ook heb gebruikt voor een recensie dat we moesten schrijven bij Nederlands. Het is een detective verhaal van de reeks ‘Code 37’ en het gaat over een jong meisje dat op taalkamp is aangerand. De politie onderzoekt deze zaak en komt uiteindelijk te weten wie de dader is. Mijn vrienden hadden geen invloed op de boeken die ik las omdat we überhaupt niet praatten over boeken in het algemeen.

https://www.hetdodelijkjubileum.be/

We zijn ook in de tweede graad met heel het 4^de jaar naar een heel boeiend toneelstuk gaan kijken. Het toneelstuk heette Aspe 2 ‘Het dodelijk Jubileum’. Er speelden veel bekende acteurs in mee zoals Jelle Cleymans, Frans Maas en Mathias Vergels. De spannende muziek en het wisselend decor maakten het een mooi toneelstuk. Ik kan hieruit besluiten dat mijn interesse in bepaalde genres wel is veranderd. In plaats van horror verhalen lees ik nu het liefst detective verhalen. Ook de soort literatuur die ik lees is veranderd. Ik lees nu vooral literatuur voor volwassenen. De laatste boek die is las was ‘Het meisje in de trein’ van Paula Hawkins.

In deze zomervakantie heb ik geen boeken gelezen. Ik heb mijn tijd vooral met vrienden gespendeerd. Ook digitaal heb ik nog nooit een boek gelezen. ‘Cleo, 15 jaar, rood haar, vader onbekend’ van Stan Lauryssens is een boek dat ik dit jaar wel graag eens wil lezen. Het spreekt mij aan omdat het over een leeftijdsgenoot gaat en het is een detective verhaal. Ik verwacht niet dat ik dit jaar meer ga lezen dan voorbije jaren. In mijn vrije tijd hou ik mij liever bezig met sporten of vrienden. Als ik lees zal het moeten voor school. Ik denk dat de moeilijke literatuur mij dit jaar wel zal lukken. Ik schrijf graag opstellen, het duurt alleen wat lang.

Als ik moet kiezen is het beste boek dat ik ooit heb gelezen ‘Het meisje in de trein' van Paula Hawkins. Deze whodunit is een heel meeslepend verhaal. Je krijgt als lezer verschillende puzzelstukjes doorheen het boek. Zo kom je uiteindelijk te weten wie Megan, een personage uit het boek, heeft vermoord.  Het slechtste boek dat ik ooit heb gelezen is ‘Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht’ van Mark Haddon. Het boek gaat over een autistische jongen die gaat uitzoeken wie de hond van zijn buren heeft vermoord. Hij komt er zo achter dat zijn mama, waarvan hij dacht dat ze dood was, nog leeft. Ik vond het een te langdradig verhaal en niet aangenaam om te lezen. Je ziet de wereld door de ogen van een autistische jongen. Hij vertelt het hele verhaal en beschrijt elk klein detail, maar dat vond ik juist saai om te lezen.

Als ik zelf een boek zou schrijven zou ik een verhaal verzinnen over jongeren van onze leeftijd omdat ik mij daarin het beste kan inleven. Ik zou het personage verschillende problemen geven die hij of zei moet oplossen en  zou er een beetje romantiek bij verzinnen. Dat maakt een verhaal altijd wel leuk om te lezen.

In de competentiematrix van The Witte denk ik dat ik op niveau twee zit, ik lees eenvoudige boeken en haak af als het mij te complex lijkt. Ik lees graag dramatische verhalen met weinig obstakels. Ik lees dus op een herkennende manier.