Mijn
leesautobiografie
Als ik eerlijk ben is lezen niet mijn favoriete bezigheid. Ik
hou mij liever bezig met actieve dingen zoals dansen of turnen, voor lezen heb
ik eigenlijk weinig tijd. Maar dat is niet altijd zo geweest. Mijn interesse in
boeken is met de jaren grotendeels verwaterd.
 |
| http://www.2dehandsboeken.be.web01-shared08.priorweb.be/auteur/1051-carl-norac-jean-luc-englebert |
In mijn kleutertijd werd er heel vaak voorgelezen voor mij. Elke
avond voor het slapen gaan las mijn mama een kort verhaal of sprookje. Mijn favoriete
sprookje was Assepoester. Ook in de klas werd er vaak voorgelezen. Ik vond luisteren
naar verhalen altijd heel amusant. Mijn mama las voor uit boeken met veel
prenten zoals ‘Waar blijft de lente?’ van Carl Norac en Jean-Luc Englebert. In dit
boekje komen vooral prenten voor en weinig tekst. In dit boek leerde ik de
lente kennen.
Ook ‘7 dagen op de boerderij’ van Anna Curti is hier een goed
voorbeeld van. In dit boek leerde ik de boerderij en de dagen van de week kennen.
Het mooiste boek dat mij vroeger is voorgelezen is ‘Oscar de grootste leugenaar
ter wereld’ van Caroline Grégoire, een kort verhaal over het thema knaagdieren.
De leuke prentjes en het absurde verhaal over een rattengezin maken het voor
kinderen een aangenaam boek.
In de basisschool las ik graag. We gingen met school om de
twee weken naar de bibliotheek in de buurt. We hielden zelf een lijst bij van
de boeken die we lazen en wat we er van vonden. In de lagere school had ik veel
tijd om te lezen omdat we toen bijna geen huiswerk hadden. Ook in de klas werd
er wel eens voorgelezen. Ik herinner me nog dat de juf in het derde leerjaar,
juf Roos, in de loop van het jaar wel eens voorlas uit een klassieker van Roald
Dahl namelijk ‘de GVR’. Dat was altijd leuk omdat zij dit met veel inleving en
intonatie vertelde. Er waren enkele thema’s die mij vooral aanspraken. Een van
die thema’s was horror. De verhalen van Anthony Horowitz spraken mij enorm aan.
De boeken waren zo spannend dat ik ze vaak in een keer uitlas. Horror is nu nog
steeds mijn favoriete thema. Vooral dan bij films want fictie lezen doe ik nu
absoluut niet meer graag. Ook paarden interesseerden mij. Elk boek dat over
paarden ging nam ik mee uit de bibliotheek. Ik verzamelde thuis een reeks over
paarden genaamd ‘Pony club geheimen’ van Stacy Gregg. Voor mijn 10e verjaardag kocht mijn papa het laatste nieuwe
boek van die reeks. Ik heb die reeks wel drie keer gelezen. Daarnaast las ik
jeugdboeken die elk bijna elk meisje van die leeftijd wel leuk vindt. Het waren
typische meisjes boeken over problemen, liefde, vriendschap, .... Strips daarentegen
heb ik nooit gelezen.
bron foto: https://www.bol.com/nl/p/pony-club-geheimen-05-comet-kampioenenstrijd/9200000002271828/?country=BE
In de eerste graad van het middelbaar las ik enkel nog
boeken voor school. Dit komt omdat ik niet meer verplicht was om naar de
bibliotheek te gaan. Ook krijg je opeens veel huiswerk en heb je dus veel
minder tijd om te lezen. Maar mijn interesse in boeken was nog niet helemaal
verdwenen. In de vakanties ging ik wel is naar de bib. Zelf heb ik nooit een
boek gekocht. Ik gebruikte mijn zakgeld eerder voor kleren en snoep van de
markt. In de tweede graad las ik wel is een boek dat ik thuis vond van mijn
ouders. Een voorbeeld hiervan is een kort boekje dat ik vorig jaar ook heb
gebruikt voor een recensie dat we moesten schrijven bij Nederlands. Het is een
detective verhaal van de reeks ‘Code 37’ en het gaat over een jong meisje dat
op taalkamp is aangerand. De politie onderzoekt deze zaak en komt uiteindelijk te
weten wie de dader is. Mijn vrienden hadden geen invloed op de boeken die ik
las omdat we überhaupt niet praatten over boeken in het algemeen.
 |
| https://www.hetdodelijkjubileum.be/ |
We zijn ook
in de tweede graad met heel het 4
de jaar naar een heel boeiend toneelstuk
gaan kijken. Het toneelstuk heette Aspe 2 ‘Het dodelijk Jubileum’. Er speelden
veel bekende acteurs in mee zoals Jelle Cleymans, Frans Maas en Mathias
Vergels. De spannende muziek en het wisselend decor maakten het een mooi
toneelstuk. Ik kan hieruit besluiten dat mijn interesse in bepaalde genres wel
is veranderd. In plaats van horror verhalen lees ik nu het liefst detective
verhalen. Ook de soort literatuur die ik lees is veranderd. Ik lees nu vooral
literatuur voor volwassenen. De laatste boek die is las was ‘Het meisje in de
trein’ van Paula Hawkins.
In deze zomervakantie heb ik geen boeken gelezen. Ik heb
mijn tijd vooral met vrienden gespendeerd. Ook digitaal heb ik nog nooit een
boek gelezen. ‘Cleo, 15 jaar, rood haar, vader onbekend’ van Stan Lauryssens is
een boek dat ik dit jaar wel graag eens wil lezen. Het spreekt mij aan omdat
het over een leeftijdsgenoot gaat en het is een detective verhaal. Ik verwacht
niet dat ik dit jaar meer ga lezen dan voorbije jaren. In mijn vrije tijd hou
ik mij liever bezig met sporten of vrienden. Als ik lees zal het moeten voor
school. Ik denk dat de moeilijke literatuur mij dit jaar wel zal lukken. Ik schrijf
graag opstellen, het duurt alleen wat lang.
Als ik moet kiezen is het beste boek dat ik ooit heb gelezen
‘Het meisje in de trein' van Paula Hawkins. Deze whodunit is een heel meeslepend
verhaal. Je krijgt als lezer verschillende puzzelstukjes doorheen het boek. Zo kom
je uiteindelijk te weten wie Megan, een personage uit het boek, heeft
vermoord. Het slechtste boek dat ik ooit
heb gelezen is ‘Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht’ van Mark
Haddon. Het boek gaat over een autistische jongen die gaat uitzoeken wie de
hond van zijn buren heeft vermoord. Hij komt er zo achter dat zijn mama, waarvan
hij dacht dat ze dood was, nog leeft. Ik vond het een te langdradig verhaal en
niet aangenaam om te lezen. Je ziet de wereld door de ogen van een autistische
jongen. Hij vertelt het hele verhaal en beschrijt elk klein detail, maar dat
vond ik juist saai om te lezen.
Als ik zelf een boek zou schrijven zou ik een verhaal
verzinnen over jongeren van onze leeftijd omdat ik mij daarin het beste kan
inleven. Ik zou het personage verschillende problemen geven die hij of zei moet
oplossen en zou er een beetje romantiek bij verzinnen. Dat maakt een verhaal
altijd wel leuk om te lezen.
In de competentiematrix van The Witte denk ik dat ik op
niveau twee zit, ik lees eenvoudige boeken en haak af als het mij te complex
lijkt. Ik lees graag dramatische verhalen met weinig obstakels. Ik lees dus op
een herkennende manier.
