Het interview

Het interview met Debbie Crommelinck

The Queen of Leenane is een toneelstuk gebracht door het theatergezelschap TG de LINK. Het gaat over vrouw genaamd Marleentje die moet samenleven met haar gefrustreerde moeder. Maar dat loopt niet zo soepel. Marleentje ’s vreselijke moeder is steeds jaloers op haar, zeker als het over mannen gaat. Maar dat Marleentje zelf geen engeltje is kom te weten als je het stuk gaat bekijken. Marleentje wordt gespeeld door Debbie Crommelinck, een Vlaamse actrice met een Master in de dramatische kunsten en ook oprichtster van TG de LINK. Na de voorstelling hadden wij de kans om even met haar te praatten en hebben wij haar een aantal vragen gesteld. 

Vond je het moeilijk om jezelf in te leven in de rol van Marleentje?

Marleentje is een heel lelijke en gekke vrouw maar dat vond ik juist leuk om te spelen. Dat is eens iets anders dan wat ik gewoon ben. Meestal speel ik vooral komische rollen maar nu vond ik het juist leuk om mezelf eens heel lelijk te maken. Moeilijk was het wel. In het repetitieproces vond ik het niet gemakkelijk om tot die rol te komen. Maar dat maakte het wel een leuke uitdaging. 

Werd er tijdens de repetities veel geregisseerd of hadden jullie als acteurs veel inbreng?

Het stuk werd geregisseerd door Domien Van Der Meiren. Hij heeft het stuk wel goed geregisseerd en dat vind ik juist fijn. Maar als je zelf aan het repeteren bent speel je dingen zoals je ze voelt. De regisseur zeg dan of hij het goed vindt of juist niet. Op die manier heb je wel een eigen inbreng. En als groep praten wij ook veel. 

Dus hij zegt niet: ’Deze scène moet je exact zo spelen?’

Hij vraagt wel eens om een scène op verschillende manieren te spelen en dan probeer ik dat ook zo te doen. Achteraf kiest hij dan wat hij de beste keuze vindt. Als ik het niet eens ben met hem dan praten wij daarover. 

Het is een beetje cliché maar speel je liever voor de tv of is toneelspelen meer je ding?

De eeuwige vraag, ik vind het allebei wel leuk want het is totaal anders spelen. Aan een toneelstuk zijn we maanden aan het repeteren. Als we dan hier voor jullie staan gebeuren er live dingen: een bezem valt als die niet moet vallen, de vloer is glad, … Als je voor de televisie speelt is dat helemaal anders. Je hebt 2 minuten op een scène te spelen en dan is het weer rust. Je hebt dan ook tijd om die scene 10 keer te herhalen. Het zijn dus twee enorm verschillende dingen. Ik zou het jammer vinden als ik de twee niet meer zou kunnen combineren. 

Hoelang hebben jullie gerepeteerd voor deze voorstelling?

Voor deze voorstelling hebben wij 5 weken gerepeteerd wat eigenlijk helemaal niet lang is. Meestal repeteren wij heel kort maar wel krachtig. 

Heb je dan een eigen manier om teksten vanbuiten te leren?

De meeste mensen haten mij ervoor maar ik heb een heel goed geheugen. Ik leer mijn tekst heel snel. Ik hoef het maar 1 of 2 keer te lezen en dan kan ik het wel. 

Dus blokken is voor jou niet nodig?

Nee, ik hoef niet te blokken. Dat is natuurlijk gemakkelijk.

Vond je het niet ongemakkelijk om in je ondergoed op het podium te staan?

Als je het wilt weten, ik had 3 onderbroeken aan omdat ze zodanig lelijk is en om mij wat zekerder te voelen. Ik ben op dat moment niet bezig met het feit dat ik daar in mijn ondergoed sta. Omdat ik het al veel heb moeten doen ben ik het gewoon. Op dat moment denk je daar niet aan. In de repetitie is het wel raar. Als de regisseur dan zegt: ‘Ik denk dat je nu moet opkomen in je ondergoed’, dan is dat even een knop omzetten. Als ik zou vinden dat opkomen in ondergoed een slechte beslissing is zou ik dat wel zeggen maar in deze scène klopte het wel. 

Heb je al eens een lastig publiek gehad? Zo ja, hoe ga je daar mee om?

Bij avondvoorstellingen heb ik daar niet veel last van. Dat is een publiek die echt naar theater komt. Als zij het niet goed vinden, beginnen ze niet te roepen. Bij schoolvoorstellingen daarentegen heb ik wel al veel lastig publiek gehad. Als het te lastig is leg ik de voorstelling stil. Ik zeg dan tegen het publiek dat dit niet respectvol is en vraag of we door kunnen gaan of niet. Soms vraag ik echt om stilte ofwel beginnen we heel snel te spelen zodat ze geen tijd hebben om ertussen te komen. Dat is het spannende aan het live aspect van theater. 

Als laatste vraag, vindt je vriendje het niet erg dat je met iemand anders kust op scène?

Ik heb geen vriendje dus hij kan het niet erg vinden. Alle vriendjes die ik al gehad heb waren ook acteurs en zij hebben daar nog nooit problemen mee gehad. Ik heb altijd veel geluk gehad. Goeie vraag J

Bedankt dat wij je mochten interviewen en een beetje van je tijd mochten inpikken.

Ik ben heel blij dat jullie gekomen zijn. Ik hoop dat jullie het leuk vonden. Als er nog iets is mag je het zeker vragen. 

Het was een leuke ervaring om Debbie te interviewen. Ze was erg spontaan en we waren verheugd dat ze wou meewerken aan ons gesprek. Zo zijn wij nog veel over haar en de theaterwereld te weten gekomen. 

Citaat

Angst bij kinderen

Het boek 'Angst bij kinderen' in een non-fictie boek van Frits Boer. Ik ben er onlangs in beginnen lezen omdat psychologie mij wel aanspreekt. Er was ook vermeld dat het psychologie in de praktijk was dus dat maakte het nog volgens mij nog interessanter dan en de theorie van psychologie. 

 'Een kind dat direct naar zijn moeder holt, ook al is dat via de baan van een rijdende auto.'

Dat vond ik wel opmerkelijk want dat is een heel gevaarlijke situatie en toch zal het kind zo snel mogelijk naar de moeder willen ook maakt dat het juist nog gevaarlijker. Het wordt in het boek dan ook uitgelegd dat dat komt door het gehechtheidssysteem bij jonge kinderen. Als kinderen is angstig zijn dan gaan ze eerst op zoek naar de persoon waaraan ze gehecht zijn. Op deze manier had ik er nog nooit over nagedacht. 

Mijn ervaringsverslag

Mijn ervaringsverslag: The beauty Queen of Leenane

The beauty Queen of Leenane was het eerste toneelstuk dat ik naast de schooluren ben gaan kijken. Er is natuurlijk voor alles een eerste keer. Het was voor mij een vooral positieve ervaring als ik eraan terugdenk. Maar daarnaast had ik ook een paar puntjes die mij tijdens de voorstelling wat minder lagen. 

In het algemeen hing er tijdens het stuk een vreemde sfeer. Dat werd veroorzaakt door het speciale decor, de muziek, de manier waarop de acteurs praatten, … Het decor vond ik  speciaal maar ook komiek. Er stond in het midden van het toneel een badkuip en de tv hing aan het plafond. Het was druk door dat je nog eens enkele ramen had, een tafel met veel spullen op, een zetel, … Dus dat en de muziek van de elektrische gitaar maakte volgens mij het stuk ook minder saai omdat het zo wat meer werd aangekleed. Al die dingen creëerden een speciale sfeer die ik moeilijk vond om de beschrijven. Het was niet akelig of blij, het was niet ontspannen of verdrietig… Ik denk dat het van alles een beetje was.

Het verloop van het toneelstuk vond soms iets te langdradig. Vooral het begin kwam moeilijk opgang. Het duurde lang voordat je een motorisch moment had. Pas wanneer Maarleentje en Padje het bed deelden kwam er wat actie en vanaf dan was het verhaal vertrokken. Het einde vond ik wel interessant. Zeker omdat je vaak niet wist of iets nu echt of niet echt was. Dat maakte het verhaal minder voorspelbaar en boeiender. Al zou ik wel graag willen weten wat echt was en wat nu niet.

Mijn ervaring was dus verschillend met zowel positieve als negatieve aspecten. Maar naar toneel gaan ga ik zeker nog doen in de toekomst want het bracht mij even uit de dagelijkse sleur.